Biegunki
Leki na biegunkę bez recepty
Podstawą leczenia biegunki jest nawadnianie chorego. Częste wypróżnienia skutkują utratą wody oraz elektrolitów, co w konsekwencji grozi rozwojem odwodnienia. Odwodnienie jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci oraz osób starszych. Podczas biegunki koniecznie należy włączyć do leczenia elektrolity, niezależnie od tego, co jest przyczyną biegunki.
Leki na biegunkę bez recepty najczęściej stosowane są u pacjentów, u których doszło do rozwoju biegunki infekcyjnej (w większości przypadków powodowanej przez wirusy). Rzadziej rozwija się biegunka pokarmowa lub biegunka związana z przyjmowaniem antybiotyku. Oprócz regularnego zażywania elektrolitów, wspomagająco można zastosować leki przeciwbiegunkowe bez recepty.
Tabletki, kapsułki, saszetki na biegunkę
W preparatach nie biegunkę bez recepty znaleźć można węgiel aktywny, diosmektyt czy chociażby loperamid. Węgiel adsorbuje bakterie, toksyny i inne substancje napotkane w przewodzie pokarmowym. Właściwości adsorbcyjne posiada też diosmektyt, który dodatkowo działa ochronnie na nabłonek śluzówki i przywraca mu prawidłową przepuszczalność. Leki na biegunkę z diosmektytem są bezpieczne dla dzieci i dorosłych. Saszetki na biegunkę wymagają rozpuszczenia w określonej ilości wody.
Tabletki na biegunkę z loperamidem zalecane są w celu doraźnego hamowania ostrej lub przewlekłej biegunki. Mogą być stosowane przez osoby dorosłe, a także dzieci powyżej 6. roku życia. Leki na biegunkę z loperamidem należy jednak zażywać ostrożnie i tylko w razie konieczności. Są one zdecydowanie przeciwwskazane, jeśli za rozwój infekcji jelitowej odpowiedzialne są bakterie. Hamowanie ruchów perystaltycznych jelit skutkuje bowiem dłuższym przebywaniem bakterii w ich świetle. Zaletą leków przeciwbiegunkowych z loperamidem jest szybki początek działania. Czasami biegunka ustępuje już po 1-2 dawkach.
Leki na biegunkę bez recepty należy dostosować do nasilenia dolegliwości, wieku pacjenta oraz jego potrzeb. Jeśli biegunka ma niewielkie nasilenie wystarczające może być regularne spożywanie elektrolitów i włączenie do terapii diosmektytu. Jeśli natomiast pacjent zmaga się z silną biegunką i jednocześnie nie ma możliwości częstego udawania się do toalety, warto rozważyć doraźne zastosowanie tabletki przeciwbiegunkowej z loperamidem (o ile nie pojawiają się objawy sugerujące infekcję bakteryjną).
